Hayvan Mezarlığı

“Sometimes dead is better” der Jude, karşısında çaresizlik içinde oturan Louis’e. Öyledir de, bazen ölüm daha iyidir, ölümden beter şeyler de vardır, sevdiğin insanın yanında olması ve ona asla kavuşamayacak olmak gibi. Hayvan Mezarlığı okuduğum ilk Stephen King kitabı, izlediğim ilk King uyarlamasıdır. En sevdiğim, en kıymetlimdir hem kitabı hem filmi; çöp olan yeni filmden bahsetmiyorum, 1989 yapımı olan gerçek filmi. Kitap korku türünde değerlendirilemez benim gözümde, Hayvan Mezarlığı gerçek sevginin hikayesini anlatır, sevgi uğruna insanın yapabileceklerini, katlanabileceklerini, vazgeçebileceklerini ve bunları tekrar tekrar yapabileceğini. Hayvan Mezarlığı’nın ruhu vardır, hikayeyi siz okumazsınız o kendini anlatır size, sayfalarında kaybolursunuz özellikle kaybettikleriniz varsa hikayeye karışır, gecenin kör karanlığında yıldızların ışığında micmac mezarlığında yürürsünüz düşünerek; acaba ben olsam yapabilir miydim? Ve bu sorunun cevabı hep aynıdır; evet! Hep hayatımızı değiştiren kitaplar diyoruz ya, kitabı da filmi de hayatımı değiştirmiştir Hayvan Mezarlığı’nın, bende yeri çok başkadır. King evreninde de yeri başkadır, Kara Kule ile bağlantısı vardır ve Uykusuzluk’la -ki o da en sevdiğim ikinci King kitabıdır -. Bana ‘King okumaya hangi kitaptan başlayalım?’ diye soranlara verdiğim cevap Hayvan Mezarlığı olur, King izlemeye de onunla başlayın, kitabı sevmezseniz eğer kütüphanenize kaldırın ve bir daha elinize King kitabı almayın. “o toprak taşlıdır Louis, ellerinle kazarken tırnakların kanlar içinde kalır, ama insanın kalbi daha taşlıdır."

Burcu Kumbay, 27.10.2019