Ve Bill Hodges yani Bay Mercedes üçlemesinin sonuna geldik.
Üçlemenin üç kitabı Bay Mercedes, Kim Bulduysa Onundur ve Son Nöbet.
Çıkış sırası aynı zamanda kitapları beğenme sıram, çok büyük umutlarla beklediğim Son Nöbet maalesef benim için en zayıf halka oldu. Kim Bulduysa Onundur'la dağılan ve zayıflayan hikaye Son Nöbet'te tam toparlanırken tarz değiştiriyor ve tahmin edilir bir finalle bizlere veda ediyor.
Son Nöbet ikinci kitapta ucundan bucağından gördüğümüz Brady Hartsfield'ın artan telekinezi yetenekleriyle birlikte uyanması ve şehirde şüpheli intihar vakalarının patlak vermesi ile başlıyor. Bill ve ortağı Holly Gibney Kim Bulduysa Onundur'da çalışmaya devam ederlerken intihar vakalarının Brady'le bağlantısını görüyorlar. O andan itibaren imkansızın peşinde bir kovalamaca başlıyor.
Son Nöbet zor bitirdiğim King kitaplarından biri oldu. Daha önce polisiye-gerilim türünü sevmediğimi söylemiştim, buna rağmen ilk kitaba bayılmıştım. Tam hikayenin gidişatını sevmişken ve alışmışken son kitabın bambaşka bir yöne sapması ve King'in karakterler üzerinde oynama şekli beni sıktı. Hikayenin, okuyanların büyük çoğunluğunun tahmin edebileceği bir sonla bitmesi de sıkıntıma tuz biber ekti. Hikayeye üçleme olarak baktığımda beğendiğimi fakat son kitabın vasat olduğunu üzülerek söyleyebilirim. Üçlemeyi gerilim-polisiye türünü ve doğaüstü hikayeleri okumayı sevenler okuyabilir ama sürpriz son beklentiniz olmasın. Şimdi gelelim ispiyonlu kısımlara.
Yaşadığım hayal kırıklığının şiddeti ile direkt hayalimdeki finali yazıyorum; Brady'nin içine girmesi sonrası Bill'in kanseri hızlı bir şekilde iyileşmeye başlar fakat Bill aynı zamanda eşyaları ufak ufak hareket ettirmeye başladığını farkeder. Ama bunun yerine kanserden ölüyor. Madem hikayeye doğaüstü olaylar dahil oldu acı gerçeklerin vuku bulması şart mıydı sayın King? Hem tahmin edilen hem de iç karartıcı ve gereksiz bir final bana göre, yok.
Son Nöbet'te serinin ilk iki kitabından daha az Kule bağlantısı var aslında benim gördüğüm sadece bir tane; Brady'nin hastane oda numarası olan 217. Kitap bana King sosyal mesaj vermeye odaklanmış gibi hissettirdi; son yıllarda Amerika'da çeşitli akımlarla artan intihar vakalarının nedenleri ve sonuçları gibi ve pek de ilgimi çektiğini söyleyemeyeceğim. Brady'nin bedenden bedene, zihinden zihine atlayışı ve bunu yaparken teknolojiyi ve bilgisayar oyununu kullanması (Ipad yerine Zappit, Candy Crush yerine Pembe Balık başrolde) ilginç olmuş ama özgün değil. King burada sosyal medyanın zararlarına ve günümüz ilişkilerinin içi boşluğuna işaret etmektedir, peki öyle olsun. Gönül isterdi ki arkadaşlık ölmesin, bilgisayar ve internet hayatımızı ele geçirmesin, her şey toz pembe olsun ama zappit pembesi, balık pembesi, mono blaine pembesi değil daha açık bir pembe olabilir.
Kıssadan hisse; King'in tek üçlemesi de geçti gitti, sırada Sleeping Beauties bizi bekler.
BKumbay / 24.06.2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder